Czy Adam i Ewa byli buntownikami? Część druga.

 

 

2 List św. Piotra

  Umiłowani, piszę do was już ten drugi list; w nich pobudzam wasz zdrowy rozsądek i pamięć, abyście przypomnieli sobie słowa, które były dawno już przepowiedziane przez świętych proroków, oraz przykazanie Pana i Zbawiciela, podane przez waszych apostołów. To przede wszystkim wiecie, że przyjdą w ostatnich dniach szydercy pełni szyderstwa, którzy będą postępowali według własnych żądz i będą mówili: «Gdzie jest obietnica Jego przyjścia? Odkąd bowiem ojcowie zasnęli, wszystko jednakowo trwa od początku świata». Nie wiedzą bowiem ci, którzy tego pragną, że niebo było od dawna i ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na słowo Boże, i przez nią ówczesny świat zaginął wodą zatopiony. A to samo słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi. Niech zaś dla was, umiłowani, nie będzie tajne to jedno, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy - bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka - ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione^.

^{Księga rodzaju 3 rozdział ,werset 1.4.5}

  A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: «Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?»

  Wtedy rzekł wąż do niewiasty: «Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło». 

Kuszenie Jezusa. św Mateusz rozdział 3 werset 4,5

  Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz».

 Wąż i żmija należą do najbardziej popularnych symboli. Występują w tej roli w niemal wszystkich kulturach świata. Starożytny Bliski Wschód znał zarówno pozytywne, jak i negatywne skojarzenia  związane z symboliką węża. W Biblii przeważają raczej te drugie. Wąż reprezentuje tu najczęściej chaos, świat magii, sytuacje zagrożenia, śmierć i podstęp.Szatan jest strasznym stworzeniem. Jest przedstawiany jako odrażająca dla oka istota, z rogami, ogonem, widłami itd. Taki obraz szatana jest nam najbardziej znamy. Jednak popatrzymy na to, co Biblia mówi, zobaczymy, jak błędne jest to zrozumienie.

 W Księdze Ezechiela 28,12-19 jest opisany jego prawdziwy wygląd: „Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna … Obok cheruba, który bronił wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej … Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony …”

 

Dlaczego w Księdze Rodzaju do Adama i Ewy nie przychodzi strącony anioł, ale wąż? To symboliczne wyobrażenie Złego. W starożytności wąż był symbolem mądrości i siły oraz magii. Jego obraz zdobił koronę faraonów, w Grecji czczono go jako bóstwo, wyobrażenie Asklepiosa, i przypisywano mu moc uzdrawiania oraz wieczne życie. W micie o Gilgameszu wąż pozbawił głównego bohatera owocu życia, sam zyskując nieśmiertelność. Czcili go jako bóstwo sąsiedzi Izraela, jego urokowi ulegał także naród wybrany.

Wąż w Księdze Rodzaju jest ucieleśnieniem zła, które niesie ze sobą oddawanie czci pogańskim bożkom. Uosabia demoniczną siłę, która od początków świata ukrywa się za pogańskimi kultami, prowadząc do śmierci Izraela i całą ludzkość. 

W przeciwieństwie do europejskiego smoka, smok chiński jest istotą sprzyjającą ludziom, i – jako taki – symbolizował przez wieki władzę cesarską, np. smoczy tron oznaczał tron cesarza Chin. Ludność chińska wierzyła, że pierwszymi cesarzami ich kraju były właśnie smoki.Czyli Chiny wierzyły w bóstwa.I tak zostało do dziś.

W odniesieniu do przyrody, smok jest symbolem wody. Chińczycy wierzyli w przeszłości, że każda rzeka, zbiornik wodny czy chmura mają swojego smoka, którymi zarządza Smoczy Król w Niebie. W czasach suszy składano ofiary Królowi Smoków z prośbą o deszcz.Myślę ,żę to bóstwo to symbolizuje węża z ery dinozaurów.

Dlatego w Piśmie Św znajdziemy cytaty z Księgi Rodzaju

 Wtedy Pan Bóg rzekł do węża:
«Ponieważ to uczyniłeś,
bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych;
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. 

Smoki w Starym Testamencie wyobrażają one nieprzyjaciół Boga i siły chaosu, ujarzmione przez Pana w dziele stworzenia (Hi 7,12; Ps 74,13; Iz 51,9). Biblia hebrajska wyobrażała sobie smoka jako wijącego się węża, zamieszkującego głębiny wód.

Dość tego tłumaczenia,czas na moje dygresje.

Przejdźmy do istoty rzeczy. Podsumujmy całość. Korzystam z Kart Pisma Św. Staram się jak najmniej dodawać od siebie i nie oceniać nikogo. Liczą się tylko fakty. Czyli podstępny zbuntowany Anioł , miał zdolność przybierania kształtów . Jest tak inteligenty ,że spokojnie niewinną Ewę ,,wpędził w kozi róg”. Ewa została ofiarą podstępnego zbuntowanego Anioła Piękności. Nie mogła być buntownikiem. Pierwsze stworzenie było ufne całkowicie Bogu. Nie mogli słuchać jakiegoś węża. Stworzenie było poddane Adamowi,więc musiał być to ktoś inny. Wąż który mówił? Symbolika jednak została. Według małego śledztwa,sprytnie przybrał postać węża lub Anioła Światłości i zemścił się na Bogu. Niszcząc nieśmiertelność i niewinność pierwszego ,doskonałego stworzenia, który Bóg stworzył. Podstępne i sprytne oraz nikczemne, wykorzystał Ewę. Dlatego do dziś sprytnie Zbuntowany, nie pokorny Anioł podchodzi Nas jak dziecko Światłości,dlatego zawsze musimy wołać ochronę Boga Ojca i Jego Syna. Moje spostrzeżenie i sens tego przekazu jest taki, że była w Raju walka o piękno i czystość stworzenia.

 List św Piotra 5 werset 8-11

Wszyscy zaś wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć.

 

Pokora – cnota moralna, która w ogólnym rozumieniu polega na uznaniu własnej ograniczoności.

W ujęciu humanistycznym pokora jest bardziej stanem ducha, postawą życiową wyrażającą nasze przekonanie na temat otaczającego nas świata, jak również ogółu istot go zamieszkujących. Może stanowić punkt odniesienia do naszych działań lub przemyśleń. Ale także w rozumieniu psychologicznym dawać oparcie. Jestem pokorny, a zatem uznaję, że wszyscy ludzie są równi i podlegają tym samym prawom. Pokora w sensie filozoficznym jest uznaniem ludzkich ograniczeń; ciała i umysłu. Ale także nadrzędnej roli człowieka w świecie przyrody, nakładającym na niego prawa i obowiązki.Pokora polega na uniżeniu ludzkiego ducha przed Bogiem. Pojawia się wówczas, gdy uznaje się w sercu i potwierdza życiową postawą, że Bóg jest wszystkim, że z samego siebie człowiek nic nie może.

W chrześcijaństwie cnota ta nabiera znaczenia w odniesieniu do Boga. Polega na uznaniu swoich grzechów i Boga jako źródła pochodzenia wszelkiego dobra. Jest uważana za fundament pozostałych cnót ludzkich i nadprzyrodzonych.

Dla chrześcijanina więc pokora to prawda o sobie i o Bogu. 

Mamy dziś problem rozpoznania czy coś pochodzi od Boga czy NIE. Natępny temat w kolejnym blogowaniu.