Nie będziesz zabijał

 

Rzekł Kain do Abla, brata swego: «Chodźmy na pole». A gdy byli na polu, Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił go. Wtedy Bóg zapytał Kaina: «Gdzie jest brat twój, Abel?» On odpowiedział: «Nie wiem. Czyż jestem stróżem brata mego?» Rzekł Bóg: «Cóżeś uczynił? Krew brata twego głośno woła ku mnie z ziemi! Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie.

  „Słyszeliście, że powiedziano przodkom: «Nie zabijaj; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi». 

Piąte przykazanie brzmi "Nie zabijaj". Ja ono się ma do żądania przez Boga składania ofiar z zabitych gołębi, synogarlic czy owiec?

Pełen tekst Dekalogu odnaleźć można w dwu miejscach Starego Testamentu: dwudziesty rozdział Księgi Wyjścia oraz piąty – Księgi Powtórzonego Prawa. Mimo że niektóre przykazania zostały zapisane w nieznacznie różniących się formach, interesujący nas zakaz zabijania zgadza się w obydwu przekazach idealnie. W języku hebrajskim użyty tu zostaje czasownik „racah” (resz – cade – het) w formie imperfectum poprzedzonego partykułą negującą "lo’" oznaczającą stały zakaz wykonywania jakiejś czynności. Tora odróżnia „zabijanie”, od „morderstwa”. W Torze hebrajskie Lo tircach nie oznacza „nie zabijaj”, lecz „nie morduj”. Lo taharog oznaczałoby „nie zabijaj”

Użyty w piątym przykazaniu czasownik „racah” pojawia się w Biblii Hebrajskiej 49 razy, a Wj 20,13 jest jego pierwszym użyciem w Starym Testamencie. Ponad połowa wystąpień owego czasownika to określenie zabójcy, który może schronić się w „miastach ucieczki” (zob. np. Lb 35,6; Pwt 4,42). W pozostałych miejscach Biblii używany jest on na określenie nie tyle niezawinionego zabójstwa, co zabójstwa dokonanego ze szczególnym okrucieństwem i bardzo często popełnionego z premedytacją.Miejscem „sztandarowym”, w którym użyty zostaje analizowany czasownik jest scena opisująca wydarzenie zagarnięcia przez króla Achaba winnicy Nabota (1 Krl 21,1-16). Izebel finguje przewód sądowy mający na celu skazanie niewinnego człowieka na śmierć, w związku z czym możliwe jest zagarnięcie winnicy. Kiedy zatem Eliasz idzie z posłaniem od Boga do króla Achaba na opisanie sposobu, w jaki zginął Nabot, używa czasownika „racah” (1 Krl 21,19), gdyż Izebel świadomie, z zimną krwią obmyśliła cały plan, zatrudniając fałszywych oskarżycieli zeznających kłamstwo przeciwko Nabotowi.

 „Tak mówi Pan, twój Odkupiciel i twój Stwórca jeszcze w łonie matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego...”. Iz 44,24 (BW). „Ty utkałeś mnie w łonie mej matki”. Ps 139,14 (BT). „Bo Ty stworzyłeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje. I duszę moją znasz dokładnie… dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał”. Ps 139,13-14.16 (BW). „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię...”. Jr 1,5 (BT).

Nie wiem dlaczego dyskutuje się tyle o zabijaniu. Można się zapytać, czy jesteś zdolny zabić dorosłego człowieka?Każdy powie no nie!!! Ale małego człowieka dopiero poczętego już są zdania podzielone.

Nie morduj! Nie zabijaj! Dziś jest ogromną chorobą cywilizacji. Jest przykazanie Nie zabijaj,więc jest to zdanie ogólnikowe.Odnosi się do wszystkiego. Więc nie zabijaj i nie morduj.

Można zabić rowerzystę,jadąć po pijanemu.

Można zabić człowieka w szpitalu,lecząc go niedbale,

Można zabijac krok po kroku narkotykami lub innymi środkami zagrażającymi życiu.

Można zabić słowem.

Można zabijać ducha w człowieku,narzucając swoje wizje świata.

Można zamordować kogoś z nienawiści lub żądzy pieniądza.

Można stwarzać w drugim człowieku depresję,która doprowadza do samobójstw.

Jest wiele form zabijania siebie i innych.Jest wiele form mordów,nawet w białych rękawiczkach.

Myślę,że za bardzo folgujemy i usprawiedliwiamy się przed tym przykazaniem.

Mordowanie zwierząt w niektórych rzeżniach jest karygodne. 

Bóg Jahwe polecając człowiekowi, by czynił ziemię „sobie poddaną”, jednocześnie postanowił: „Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem” (1, 29). Wynikałoby z tego, iż pierwsi ludzie byli wegetarianami i byli zobowiązani do ochrony życia zwierząt. Co więcej, także i zwierzęta były wyłącznie roślinożerne (1, 30). Wyraźnie widać, że Bogu Jahwe chodziło o to, by – jak pisze powstała dwa wieki potem Księga Mądrości – „człowiek panował nad stworzeniami, co przez Boga się stały, by władał światem w świętości i sprawiedliwości, i w prawości serca sprawował sądy” (9, 2-3). A zatem od początku człowiek jest obowiązany do szacunku wobec stworzenia, do mądrego korzystania ze środowiska, do ochrony wszelkiego życia i do wręcz świętego traktowania tego wszystkiego, co wyszło z ręki Boga.

Kto się kiedyś spowiadał z tego ,że wyrzucił żyjące zwierzęta w worku do rzeki?

Albo kto spowiadał się z tego,że zbił psa na śmierć?

Kto spowiadał się z tego ,że trzyma zwierzęta w domu,które powinny żyć w innych krajach?

Kto się spowiada z tego ,że doprowadza swoje zwierzęta domowe i rolne do głodu?

Jest to główne przykazanie miłości. Bóg stworzył Nas z miłości.Tak samo z miłości stworzył dla Nas zwierzęta i rośliny.Człowiek nie ma prawa mordować,zabijać. Jeśli zastosujemy jakkolwiek tą formę przeciw Stwórcy, trzeba i należy się wyspowiadać.